Seni öyle çok yaşadım ki
Ama hiç sıkılmadım
Seni öyle çok anladım ki
Korktum
Seni sevmekten onur duydum
Seni kaybetmekten
Seninle başbaşayım her zaman diliminde
Yanımda olmasan da
Bitiremiyorum yüreğimde
Ne acılar ne de çaresizlikler
Engel olamıyor sevgine
Dönüşü yokmuş gibi
Güneşi özleyeceğiz
Aydınlıkları düşledikçe
Elde avuçta ne varsa ortaya koyacağız
yüzümüzde maskeler, olmadık sözler
demek
benin için herşeyi yaparsın
Zamana yenik düşüyorum ister istemez
İhanet eden sevgili gibiyken yaşam
Her geçen günün değerini mi anlamalıyım
Yoksa gün saymaya mı devam etmeliyim
Yalnızlığa mı sıkılmalı yürek
Sıkışıp kalırsam köşeye
Tek yarenim olur
O, çok sevdiğim mor menekşe
Karanlıktır
Soğuktur, sensiz gece
Gönül lanetlenmiş birtanem
Bilmiyoruz
Ne kadar kaldı, geride zaman
Sen gülerken içinde ne kadar çok hüzün
İnadında kalsın bırak yaşanamayan
Kurt kapanına düştü yürek
Acıdır hem isteyip hem bilerek
Bilmem ne yaylasında
çatışma sesiydi bizim sevdamız
Yerin altında kaynayan deprem sesiydi
Ve hep ölüm korkusuydu
Tüm oynaşmaların yandaş olamayan
uzatmalıklarında
sabahçı kahvesidir gönlüm
gittiğinde hoş bir seda kalır gülüm
beni kurşunlara diz yüreğinde
son kez bakarken gözlerime
Farklıdır benim gidişim
Usulca
Kapının sesini bile duymazsın giderken
Hemşirenin iğne vurması kadar hafif
Bir yaşlının yürümesi kadar yavaş
Sorgu sual bırakmam geride
Seni seviyorum
Yüreğimdeki tüm anlamları yüklüyorum sana
Seni seviyorum
Gerdek gibi sevişmenin
Gurbet gibi özleyişlerin
Tutkuların ötesindeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!