Sabah değil bu,
ama sabaha benzeyen bir sessizlik.
Karanlık aynı karanlık,
ama artık sana ait değil.
Duvarda bir çatlak var şimdi,
gecenin içinden sızan,
adını bilmediğin bir ışık gibi.
Belki bir umut değil,
ama yokluk kadar keskin
bir farkındalık.
Yüzünü döndün o derin boşluğa,
ve ilk kez kaçmadın.
Korktun, evet,
ama bekledin.
Geceden geçmek,
ışığa varmaktan daha gerçekti.
Çünkü anladın:
her karanlık,
eninde sonunda
bir yere varır…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 14.7.2025 14:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!