Toprağına düşen çiğ tohum misali
Önce çil salan köklerden
Sonra delali çiçeklerden
Sonra salkımlı taneli yemişlerden, dalları basan ilkbahar yaz
Aynalı beşikten dere tepe çocuklaşıp giden insan gibi
Önce kundakta, sonra kundakta, sonra kurdelede
Çelikte çomakta...gönlüm sende sobelenen oyunlarda
Ve yalnızlık yolundan halsizlere üzülünce konakladığı dallarda son-
Bahar...
Bırakıp gitmeyip de ya ne edecek ?
Bir sahanı vardıysa ömrüne doyumluk terkin devranı?
Sevmek sunumundan bir gönül sofrası dürüp büküp eğnini
Gönül kavurgalarını döküp saçmayıp da ne...?
Soğuk beyazlardan ve yeniden toprak...
Kendi üstüne uğrun uğrun örtününce
Seyfi Karaca..........Mart / 11
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 5.3.2011 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!