Tekrar Yazarım Şiiri - Kasım Kobakçı

Şafağı beklerim ağlamak için bazen,
Islatır bazen kafes güllerini göz damlalarım,
Salarım sabah serinliğine boğulan hıçkırıklarımı,
Yaşamak bu, hayat bu derim.

Takvim sayfalarına yazdım dünkü kavuşmalarımızı,
İstemem hayat boyu ayrılığı,
Bu yüzden mi sevmem güneşi acaba?
Ve bu yüzden mi severim geceleri?
Bu bir düzen ve içinde yalnızca benim olduğum bir küre.

Lakin, benim dipsiz kuyulardan çıkardığım şiirlerim var,
Akarlar bazen bir nehir gibi,
Oysa bazen nasıl da çabalarım bir ayet için,
Koydum içlerine yokluğu ve hasreti,
Ve ara sıra serpiştiririm bir tutam gülümseme kendimden.

Görünmek için olduğum gibi,
Yaparım en iyi yaptığım şeyi,
Bir ağacın altına gömdüm çocukken, art niyetlerimi.
Adadım kendimi o günden bu yana,
Yaratılmışın Yaratan'a olan sevgisine,
Ve iyi ya da kötü şiirlere.

Bırak kötü olurlarsa olsunlar,
Ne de olsa ben şaşkın bir adamım,
Karalayacak elbet onları birileri,
Ama ben her seferinde inadına tekrar yazarım.