Tek Sensin Şiiri - Kasım Kobakçı

Ben kendi içimden kovulmuş bir yalnızım,
Acım içimdeki pek çok bilinmeyen denklem,
Bir ihtişamın rengini göstersem bile güzel,
Ben gökyüzündeki ışıksız, unutulmuş yıldızım.

Yıkasın yağmur kalbimden, senden gelenleri,
Gecenin koynunda tutsun sensiz güleni,
Pişmiş gibiyim, bin çilenin azabı altında,
Göster bana azizim, yar koynunda belasız öleni.

Dağ Aslı için yerini aşık Kerem'e verdi,
Gel ve otur küllerimin üstüne,
Aşkını acıdan besler bütün aşıklar,
Neden senden kurtuluşu yok dertlerimin?

Yeryüzünden güzeller, gökten huriler gelsin,
Her zaman sana doğru yükselen bir iç çekiş ateşlensin,
Umudun beyaz rengi çağrınla parlasın,
Kalbimi tutan sıcak el tek sensin.