Tekinsiz Şiiri - Gözde Hatiboğlu

Kendime yaklaştıkça senden uzaklaştım
Eskiden en iyi duygumken ve en tanıdıkken
Zaman tekinsiz bir kıyıya yanaştırdı beni
Senden uzaklaştıkça kendime yabancılaştım

Yükseklikten korkmak gibiydi içimdekilere dokunmak
Hep geri kaçtım, Araf’ta kaldım kaçtıkça
Baktım olmuyor en sonunda atladım
Korku ve dehşet içinde dağılırım sandım
Aksine bütün kaldım, sadece senden ayrıştım
Fark ettim ki hiçbir duygum sana dair değil
Adına aşk dediğim zaman ne de eskiymiş meğer

Yasını tutamadığım bir hayalet
Yüzünü hatırlamadığım bir suret
Gerçek olmayan bir arzuya minnet
Adına aşk dediğim ötekine ait bir karanlıkmış meğer
Tekinsiz olan da öteki olan da sensin artık
Ben kendi payıma düşeni aldım çıktım
Benim kimliğim seni içermiyor artık
Sanki sen bende kilitli kaldın
Senin bedenin benim evim olduğundan beri
Gidecek yerin kalmadı mecburen bana kaldın

11.Eylül.2019