Birlikte dirlik varsa hayatta,
Tek başına yaşamak niye?
Beraber yatıyorsak gece,
Tek başına kalkmak niye?
Yemeği beraber yapıyorsak,
Tabakları ayırmak niye?
Çayı beraber demliyorsak,
Tek başına içmek niye?
Eş, dost, akraba varsa çevrende,
Tek başına oturmak niye?
Muhabbette samimiyet vardır.
Tek başına susmak niye?
Törede ahde vefa varsa,
Bu vurdum duymazlık niye?
Başkasını düşünemiyorsak,
Tek başına empati niye?
Beraber çıktığımız yolda,
Tek başına yürümek niye?
Yan yana yürümek varken,
Arka arkaya yürümek niye?
Geçen günleri yâd etmek vefa,
İçimdeki vefasızlık niye?
Çevreye saygı, insana saygı,
Kendimize saygısızlık niye?
Sevmek şereftir, insan olmaktır.
Tek başına şeref niye?
İnsanlar, insanla insansa,
Tek başına yaşamak niye?
26315-MANİSA
Kayıt Tarihi : 4.6.2015 12:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!