Farzet ki ölüme dokundum ve ismini birden fısıldadı rüzgar.
Ellerinde dünya bakışların boş,yerde,göründüğün kadarsın.
Ruhunun üzerinden kayan sevdasısın yorumsuz rüyalarının
Dudaklarını öptürüyor yürüyen cesetler,öpüldüğün kadarsın
İzinde kelebeklerin,sürünmeyi bırakma,süründüğün kadarsın
Acımıyor ruhun artık gölgelerde,duygularını toprağa verdin bile
Yalnızlığa alıştım derken seni yalanlayan gözlerini hiç duymadın
Dualara yalnız kendin için sarıldın sen seni diledin aslında hep
Işıklarlarla yazdırsan adını göklere,adını kendine sen koymadın.
Nevsine sarılmış dans ederken küllerle,aslında sen hiç olmadın
Kayıt Tarihi : 30.5.2010 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)