Tek Başına Şiiri - Ömer Altıntaş 4

.
Tek başınaydım
Ve yalandan ibaret değildi bana yalnızlık
Ellerim çokça yarıldı
Çokça yaralandı
Rüzgar kırıp geçerdi beni
Bir boşluğa doğru yürürdüm korkusuz
Gençtim ben
Ve geceyi ilk ben yaraladım
Yıkıldım
Ama teslim olmadım
Dayanıklı bir şey gibi durdum karışısında onun

Gençtim çünkü
Yetişemezdim hiçbir şeye
Her şeye küskün olmanın verdiği bir şeyle uyandırdım her sabah
Yüzüm
Aynada bir düşman gibi dururdu
Sabah umudumu sıvazlardı
Bir boşluğa doğru koşmakla geçerdi ömrüm
Gençtim
Ve yalan ve güzel olan şeylere aldanıp giderdim
Övünürdüm yaptığım şeylerle
Günahlarıma madalya takacak birini arardım
Çekinerek bakardım kızlara
Beni çekinmeden öldüren kızlara
Kavgalarda adım
Boy gösterirdi acılar gövdemde
Ölüme erkekçe gülümseyerek çıkardım sokağa
Ve tek başına
Geçtim çünkü ellerimde sustalı bıçak

Hayatı pencereden seyretmek yetmiyordu bana
Yorgundum
Ve hala öğrenmem gerekecek çok şey olduğunu söylüyordu bana hayat
Geçtim
Yazgımın beni nereye götürdüğünü merak etmiyordum
Varmak istediğim o yer neresiydi kim bilir
Kim bilir
Ellerim ve ben hiç caymadı hatalardan ve günaklardan müberra değil
Değil kapıları kapalı
Kapıları kırık
Hiç düzelmeyecek bir şeyle meşguldüm
Geçtim ben
Allah'ın ve doğruların beni affetmeyecek yükte günahların affını arardım
Arardım
Nerde bir bela varsa ortasında kendimi

Diyelim ki öğrendim birkaç şeyi
Ama en çok
Yaşamayı merak ettim
Anlamsız bir şeysin sen hayat
Yendim seni
Tek başına öğrendim
Tek başına kazandım

Ömer Altıntaş