Tayyar Yıldırım Şiirleri - Şair Tayyar Y ...

Kahraman bir millet, şanlı bir ordu;
Zaferler ağladı, taklar ağladı.
Bin yıllık çınarlar sarardı soldu,
Filizler ağladı, kökler ağladı.

Öyle bir millettik; kemikle ettik.

Dünyanın tapusu ezelden kayıp,
Ölünce, veraset vermeyeceksin.
Haramı, hasedi bir nimet sayıp,
Menfaat yurduna, girmeyeceksin!

Malın ve şöhretin var iken düşün.

Bir kitap yazdım,
Henüz yayınlanmadı.
Mayınlanmamış patikalar çizdim içine.
Avuç avuç umut,
Kucak kucak sevgi koydum.
Ne ona pusu

Kanınla, canınla vatan bekledin,
“Adam olup” geri geldin Mehmedim.
Şerefine binler şeref ekledin,
Fırtınaydın hem de yeldin Mehmedim.

Dağlar Mehmedim’den sorulur elbet.

Dereler, ırmaklar gibi çağlayıp;
Cennet yollarına düştü şehidim.
Gözyaşı dökmeyin sakın ağlayıp,
Ruhuyla Sırat’ı aştı şehidim.

Kahraman Milletin asil yiğidi,

Selamsız gördüm seni gelip geçerken,
Nefes alsam duyardın oysa eskiden.
Ne o anki sen varsın ne de eski ben...
Bizi kimler düşürdü böyle hallere?
Benzettiler belli ki yaban ellere.

Faydanın zararın farkında değil,
Diline geleni, döken dökene.
Kimi ilah yapar, tapar hırsıza
Üstelik putunu diken dikene.

Kime sorsan, sözün ehlidir kendi,

Bir aklım kalmıştı onu da alıp,
Bilinmez yerlere götürme yolcu?
Bağlıyız aşk ile, koparma bizi
Yaşama azmimi bitirme yolcu.

Sanma sakın, “yine tuttu inadım”,

Kırardı.
Kızdı mı,
Eline ne geçerse kırardı.
Onun,
Hep meskeniydi Kırardı.
Herkes imrenirdi lisedeyken saçlarına...

Gelip de kapına yalvardığım an;
Sesimi duydular ölmeden önce.
Zamanın yorduğu şu bedenimi,
Kabire koydular ölmeden önce.

Boynuma dolandı hayat ilmeği,