Tarık Torun Şiirleri - Şair Tarık Torun

Dağlar seda vermeli, vermeli yar vermeli.
Neşemi de görmeli, görmeli yar görmeli.
Vadilere inmeli, inmeli yar inmeli.
Ormanlar da sinmeli, sinmeli yar sinmeli.

Sular derin akmalı, akmalı yar akmalı.

Akşamın kızıl ufku, çökerken bacalara,
Ruhların yalnızlığı, akseder goncalara,
Melalin ateş hattı, kervan karıncalara,
Giden geri dönmez mi?
Asi rüzgâr dinmez mi?

Daha dün gibi günler, ufuklara koşuyor,
Zamanı yakalayıp, en onulmaz yerinden,
Bir heyelan hızıyla coştukça da coşuyor,
Her geçen yıl bir servi ulviliği derinden,
Kar yağıyor saçıma ömür benden düşüyor,
Heyhat! Sana mı yansam! Zamanda ten üşüyor.

Gönlüme kayan yıldızlardır gözlerin
Yoluma diktiğin taze fidanların
Her gün ve her gece sulayan
Kalbimin en ıssız köşesine ulaşan
Yeşilin en nadide tonu gözlerin

Dünya kendi ekseninde döner değişir, hayattır.
Adamlar değişime karşı direnir, ne inattır.

08.04.2007
Tarık TORUN

Günler değirmen taşı gibi dönüp zamanımı çaldılar.
Saçlarım dağların zirvesindeki karın rengini aldılar.

10.11.2007

CEVHERDEN GERDANLIKLAR

'Kendi seyir alanımı gök altında sanmıştım ben
Toprak ve su oyununu kendi dünyam sanmıştım ben'
Muhammed İKBAL

Şu asumanın altında arzı sonsuz sanmıştım ben
Aşk odunun aleviyle aşkı onsuz sanmıştım ben

İnsanlar neden çıkarına koşarlar.
Melekler gibi eşlerini boşarlar.
Çıkarları için dağları aşarlar.
Başkasının ölümünden yaşarlar.

Bu tür yalakalardan nefret ederim.

Dağlar sırt sırta verip dizi dizi dizilir.
Mertlik kokan toprağında hamaset sezilir.
Yolları dosta doğru turna gibi süzülür.
Bal şerbeti gölleri ve nehirlerinde yüzülür.
Horozları seherde bülbül misali öter.
Yaylalarında dikenler değil,güller biter.

Semadaki ayın kalmaz mehtabı,
Huzur âleminde sonsuz hitabı,
Kâinat dilinden okur kitabı,

Gönülde nur açar beyaz geceler,
İnsan kalmaz naçar beyaz geceler,