Arkadaşım:
Zaman ilaç falan değil
zaman bucaksız yol
meçhule varılır diye..
Bir yerden sonra ayırt edilemiyor
Muktedirsindir hudutlarıma
Fazlalık mıyım hudutlarında
Bahar meşkeder belki
İntizarında akşamların...
Su-i niyet arama
Son gördüğüm kutsal olan ;Gözleriniz..Sizin ırınız benim gülayım, gönül ergensi onmazları tilciklere giydirmektir; Boran kış kasrlarından uzak dalgın iki koy arasında çapa bırakıp yönsel bir kargaşa içine girmezden, poyraz öncesi gemilerin seyirlerin de...
Bulutsu akşamüstüler koyun grisini ve mavisini martı döşlü ğöğün alıp giderken hayretim olan,bir ara sevi düşen davranışlarımıza engin hoşgörüyle yaklaşıp duru tadını birbirimize yansıtmamızdır.İşte o an ne seneler öncesinden siz bana tanışsınızdır nede ben ılgımıma ozanımdır....Ve hatta bana sizin teninizcesine kokan duygularımda yitirmiştir kendisini.Öyle ki alav alav asfaltların yalıncak ayaklarımı yalayıp geçtiği denli acılarımın birinci dereceden unsurlarısınızdır....Neden mi ? Son gördüğüm kutsal olan;Gözleriniz..Ve ben onlara bakarken ölür gibiyimdir.
Sonra dişlerimiz de kemirirken mağrurlaştırdığımız elmaların dallarından koparılışlarıyla yada yokluğun boşluğunu bilirsen eğer., ansıyabileceklerinin en derin kısmına çivileyip, günlük olayların tuvalin de ki yanyana duruşlarımızın kadir kısmetsiz zıtlığıyla ayrılırız ikimiz. Bilmem sizin sarı saçlarınızın dip aralarını irkiltip,damarlarınızı yığın dem dolduran ve ayırdına varıldığında bitevi göz yaşı dökülen ömür parçasıyla özdeşiyor mu bu duygu ? Ama ben bu tür ayrılışlarda terinizin bir damlasını andıran taraflarınızı götürüyorumdur hep, odunuz baskın verirken içip rahatlamak için....Şimdi de susuzluğumun, kurumasının damarlarımın, kofulaşmasının dallarımın, sararmasının yapraklarımın birinci dereceden unsuru olmuşsunuzdur artık. Neden mi ? Son gördüğüm kutsal olan; Gözleriniz... Ve ben onlara bakarken ölür gibiyimdir.....
Hava gibi
hava da boran
şıvgın yağmurlar gibi
okyanuslar da huzursuz
kıyılara vuran dalgalar
toprağa erince anca
Ufaralar kalınca tarlalarda
çuf çuf katarların ardından
havlardı kangal
kocaman
gece hasılı burnundan
solurdu keskin ayazı..
Külrengi bahar bu yıl..Cemreler havayla suyla hasbel kader kavustular.Toprak biçare belemekte cemresini..Ondan suskun ve soguk,biraz da kıskançlık var.Hacıbabalar mai göğü,sazanlar bulanık dereleri purneseye bogarken,fıskiramadı filizleri toprağın.Tomurcuklar şehevi püryan açilamadı dallarda.Yine de memnundu halinden,ne kalmıştı ki ,şuncası 3-5 gün geçerdi elbet.
Çırpı, ince, hafif kalın,tombul bacaklar da külotlu coraplar kosmaya başlayacaktı okulun bahçesinde belki yakalıklardan birer dugmede faili mechul kopacak tümseklikler bir görünüp bir kaybolacaktı gögüs kafeslerinde.Alâ...gözler de ki kaçgin bakısları süzebilecekti doyasıya.
Geçen yılları geldi aklına.Terledi birden sarsıldı,kızardı yüzü., bayılayazdı az kalsın.O çırpı bacaklı afet bir yanda bir yanda Kadriye teyze..
Okul giriş kapısının sağ ve sol kenarlıklarına konulmuş mermerlerden sırt üstü,oturur lakin sıkça yüzüstü yeniyetmesini sürterek soluk soluğa yukarı aşağı kayışlarını hatırladı.Her teneffüsün son 5 dakikasını böyle bitirir sonra girerdi derse.Kasıkları narladı,korlandı kıpraştı ...Yine müthiş utandı...
şimdiden sonra ölürsem artık
güzmevsimi torağa göm beni
gömeceksin elbet gömmesine ama
bir yanımı koynuna sakla
üşümüyesin uykunda geceleri...
Yağmur var şehrin sokaklarında,
bu ne dayanılmaz duyumsamaktır
içimde hasret kokusu gibi yanar,
fesleğenlerin ağlaştığı kaldırımlara
atmak isterim kendimi.
Tulumbacılar çıkıyor merdivenleri telaşlı
perçemine terini saklamış
hayatlar
bir küfür sallıyor hayata dair
ama ne küfür okkalı
yangın yeri ortalık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!