Tanel Canayak Şiirleri - Şair Tanel Canayak

Sevda;
gök ile
toprak arasın da
iki yürek
fırtınasından
ibaret.,

Bulduğum yer de
bıraktım seni
kırmadım,küsmedin,incinmedin.

Kızıl saçlarına
dolanık kalemim

Rüzgarı yüzüme sürerek,
Dağları aştım.
Turaçın bozkırda ki hüznü
Kayboldu yankılanarak raylarda...

Tren; Penceren de başkalaştım.

Yazdıklarım;
dur duraksız
seninle konuştuklarım,
kimi ilişebilen
gözlerine,
kimi

Ne ki
üzülme
dert değil,
pek çabuk
geçer zaman,
unutulur gidilir.,

Ası da görür
sabahı..
Sımsıcak iken yatağı,
omuzlarına kavuşur urbası.

Yüzünü yunduğu,

Uzak kıyılar günbatımları ağlar,
bir bir sayarsın gözyaşlarını.,
yüzünde buruk tebessüm
üşür ellerin,
üşür yıldızları
arığ gecelerin..

Gecelerin
yalazında
trenlere binip,
yolculuklara çıkmak
gibi gelir bana
ölmek.

Kavra tinimi
esrik et beni,
yarım
yankılanımı yüzünün;
sözlerin
kesik kesik

Karanfil gülüşü

Peder benim için,
günahların en büyüğü,
çıkarırsam aklımdan bu yükü,
savaş öncesi kapısına bıraktığım.