Sapladım seni yüreğime, bir paslı çivi gibi.
Ne çıkmanı isterim,
Ne de kendin çıkarsın.
Sen, ben yaşadıkça
Benimle yaşarsın...
Uykusuzluk çöreklenmiş, gözlerime,
Senlilik içime sinmiş.
Solusam, sen doluyorsun ciğerlerime,
Susasam su oluyorsun…
Kanım akmaz, kessem kollarımı sen varsan,
Dün gözlerimde ışık, kulaklarımda sesin,
Ve avuçlarımda teninin sıcaklığı vardı.
Ruhum, her şeyim, seninle dolarken, bu günse;
Kendi ellerimle kalbimde açtığım yara kaldı…
Gözyaşlarımı yuttu göz kapaklarım,
Ağlamak istedim ağlayamadım.
Ellerim kenetlendi birbirlerine,
Acıları sırtladım taşıyamadım...
Bir yara açıldı yüreğimde,
Gizledim selleri, kirpiklerimde.
Yaşamak, işkence gibiyse eğer,
Tükenir umutlar, ellerinsizliğimde…
Bu gün, günlerden ayrılık,
Yarınlar kör karanlık...
Ayrılık, mutsuzluk kokar.
Dünlerde; senli mutluluklar,
Yarınlarda umutsuzluklar var...
Güneşi sereceğim ayaklarına,
Yıldızlardan kolye yapacağım.
Bastığın yerlere sevgimi serip,
Seni bulutlara uçuracağım...
Güneşi tutsak etmişler, dize getirip,
Bulutları zincire vurmuşlar bir, bir,
Yaşamı, sensizliğe mahkum etmişler,
Beni, seninle öldürmüşler...
Uzat ellerini, gözlerime bak,
Ne anlatıyorlarsa sana, anla.
Ve anlatmak istediklerini
Gözlerinle anlat bana…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!