Katlanamam yokluğuna,
Gözlerimden şimşek çakar,
Yaşam yaşanılmaz olur…
Ayrılık nasıl yaşanır?
Kalbim nasıl atar yine?
Bütün çiçekler sen kokuyor,
Kokunu özledim…
Baktığım her yerde seni görüyorum,
Seni özledim…
Kurudum sensizlikten,
DAHA ÇOK ÖZLEDİM…
Soluduğum havada sen varsın,
İçtiğim suda sen.
Kirpiklerimdeki yaşta sen varsın,
Yürek çırpıntılarımda sen.
Seni sevmediğimi, seninle hiçbir şeyi paylaşmadığımı varsayıyorum.
Siliyorum seni belleğimden ve tüm anılarımdan, UNUTUYORUM.
Yok ediyorum geleceğimden seni, hem seni hem beni öldürüyorum,
Yaşamak direniyor ölüme karşı ve ben yarınsızlığımla tükeniyorum…
Yaşamak ve ölmek,
Doğmak ve ölmek ya da…
İnsanlığın yazgısı,
Belki evrenin de…
İnsanlar sever, sevilir,
Belki hayvanlar da.
Kullanılmış bir mendil gibiyim şimdi, içimde sonsuz bir burukluk var.
Gömdüm kendimi mutlu geçmişimize, seniyse sonsuzluğa bıraktım.
Unuttum artık gülmeyi, sürekli karamsarlık ve mutsuzluklardayım.
Alışamıyorum acılara, kapandım kendime, ağlamaklardayım…
Gözlerine baktım yoktular
Yıldızlardan ödünç istedim.
İki yıldız indi gökten,
Gözlerin daha parlaktılar…
Gözlerini aradım, yoktular,
Gözlerin; ışıktı, renkti, yaşamdı senin,
Sevişin; emindi, güzeldi, parlaktı senin.
Tüm yarınlarım, varlığınla umutlu,
En kutsal duyguların kaynağı, gönlün senin…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!