Takma Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

Dünden bugüne
kendi kendine
yetebilen biriydim.
bir kenara koyamadığım
yüreğimi yakıp duran
bir şeyler
ters gidiyor
sen gel takılma!..
salt güzel duygularla
umut ektiğim
en kötü koşullarda bile,
düşkırıkları hiç içimi acıtmadı.
emin olduğum tek şey
yediveren güller gibi
yeryüzünün en özgür,
en özgün
bestesini okuttuğu dakikalarda,
yine bir tebessüm kaydı,
birlikte olduğumuz
cafede,
bakışlarımız
yaşadıklarımız kaldı.
seninle var olmak,
o kadar güzeldi
anlatamıyorum,
yaşandıkça
'g ö z b e b e ğ i m!..'