Tahta Kuruları Şiiri - Yunus Hüseyni

Bir köylüyüm ben, toprak kokar tenim
Törpü gibi pıtır pıtır nasırlıdır ellerim
Rabb'im ne lütfederse o olur nasibim
Azı da çoğu da O'dan bilir, şükrederim

Aklıma düştü, sandıktan bayrağımı çıkardım
Uğruna kurban olduğum, Ay'ım,Hilal'im, kırmızım
Kavak ağacından direk kesip ona bağladım
Hanemin giriş kapısı üzerine törenle astım

Bir zaman sonra musallat oldu, tahta kuruları
Yaradan öyle yaratmıştı, güvende idi canları
Hatta karanlık gecelerde hoş geldi tıkırtıları
Göze, gönle rahatsızlık vermiyordu yaptıkları

Rüzgârlar esti, hanemde bayrağım dalgalandı
Bayrağımla hanem bereketlendi, şanlandı
Elbette bayrağı en yükseğe asmak adaptandı
Uzunca günler ve geceler böyle yaşandı

Ve bir gün gafletten gözlerim uyandı
Sinsice çalışıp gökten indirmekmiş muradları
Sizi gidi beni bilmez tahta kuruları
Dost görünüp düşman olan o..... çocukları

Kurtardım bayrağımı gökten yere düşmeden
Söktüm tahta kurusu dolu direkten
Öpüp başıma koydum, yıldızından, hilalinden
Düşürmeyi nasip etmesin Rabb'im göklerden

Tahta kurusu dolu direği kırdım, attım ocağa
Yakarken aldırmadım hiçbiri acı çığlığa
Cehennemde yansın hain tahta kuruları
Yediği tasa pisleyen o..... çocukları

Ben bir köylüyüm beyim, toprak kokar tenim
Toprak atamdır, uğruna yatar şehidim
Din, vatan, bayrak aşkına yanar yüreğim
Süslü laf bilmem beyim, ağzıma geleni söylerim

Eğer bunlara az söylemişsem özür dilerim