Tahsin Koç Şiirleri - Şair Tahsin Koç

Çocukluğun, geçti yeter
Geçliği’nde, geçti yeter
Artık ömrün, bitti yeter
Yeter! Kardeşim yeter

Artık üfleme, bu dumanı

Bu Filistinin yaraları ne zaman sarılacak
Bunlara yapılan şiddet ne zaman kırılacak
Bu Yahudi heyulası ne zaman durdurulacak
Yine senin yaraların kanıyor Filisitin

Altmış yıldır senin yüzün gülmedi

Yol vardır seni götürür Allah’a
Yol vardır seni götürür felah’a
Yol vardır seni götürür rah’a
Ey! İnsanoğlu yolu doğru seç

Bulabilirsen Allah yolunu

Kulu kulla sevindirir
Kulu kulla güldürürsün
O kullara ömür verir
Sonra kulları öldürürsün

Kul dediğin kısa ömür

Yarab; Şu külfeti kaldır aradan
Sana yalvarıyorum; Ey! Ulu Yaradan
Günahım, gözümden geçiyor sıradan
Yarab; Şu külfeti, kaldır aradan

Günahlarımız çok, yüzümüz kara

Yeter Mama yeter Mama!
Hizmeti çoktur ama!
Herkese olmuştun ana!
Yeter Mama Yeter Mama!

Gece demez, gündüz demez

Herkesin gönlünde, var bir hevesi
Benimkisi de şu, ziyaretin tepesi
Ah! Ne günler gördük, neler yaşadık
Hiç gönlümden çıkmıyor, ziyaretin tepesi

Çok sevimli, bir tepedir bu tepe

Gün gidiyor gün geliyor
Mevsim döndü güz geliyor
Sayılı günler insana (Bana)
Elbette ki zor geliyor

İnsana insan demek

Yarab; bu ne zülümdür bize
Ne zam belli ne zambak
İnsanlar oldu helak
Ne akıllı belli ne ahmak

Kimi insan sıra sıra bekliyor

Yaycı dağının havasını suyunu
O meleşen kuzusunu koyununu
O hareketli terekeme oyununu
Zellice ama seni çok özledim

Çok asil idi ağları beyleri