Sen arifsin, bilirsin
Kim acı, kim şirin,
Sen arifsin, bilirsin,
Kim sadık, kim hain.
Sen arifsin, bilirsin,
Aşk sen demeksin, sen de aşk,
Nereden bilebilirdim sevmek
Denen şeyin en ağır yük
Olduğunu ve en yakıcı ateş,
Hem de her gün ızdırapla ölmeye eş.
Olsun razıyım, bağrımı o gözlerinle deş.
Aşk, sevda, sevmek, vurulmak nedir
Sen bilemezsin küçüğüm,
Her an beynine resmini asmak,
Izdıraplarla dolu dalgaları aşmak,
Ruhunu bir anafora atmak nedir
Sen bilemezsin küçüğüm.
Unutmak ne mümkün
Her güzel şey sende tasvir,
Görmemek ne mümkün
Her güzel şey sende tasvir,
Yüzün, kokun, boyun, sesin
Sinmiş bütün tabiat huyuna,
Hani arayacaktın,
Halimi soracaktın,
Yaramı saracaktın,
Sen de yalancı çıktın.
Hani bir tanendim,
Herşey kurudu sen "elveda" dediğin saat
Gökte güneş, ovada nehir, havada imbat
Herşey kurudu sen "elveda" dediğin saat
Damarda kan, dalda meyva, sinede hayat.
Bir tek bıraktığın çiçek, gönlümdeki afet
Taptaze, budur ayakta tutan acı hakikat.
Konuşacak sözüm çok, susacak dilimi arıyorum,
Haykıracak isyanım çok, sızlanmayacak sükutu arıyorum,
Işık doğuyor zaten her sabah üstüme,
Karanlıklara karışıp giden beni arıyorum.
Belki de bunların hepsi birer bahane,
İçimde bir yerlerde kaybolan seni arıyorum.
Kimselere vermem seni
Seni kendime sakladım,
Aşk kararım çok kesin,
Seni kendime sakladım.
Başına çiçekler takacağım,
Seni ne çok bekledim bilemezsin,
Nazlı nazlı salınmak için rüzgâr bekleyen perde gibi,
Güneşe muhtaç topraktaki tohum, çiçek gibi,
Dalındaki meyvanın koparılmasına hasret ağaç gibi,
Seni ne çok bekledim bilemezsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!