Sahip Değilim, Aitim
Sahip değilim… Aitim.
Sahip olan yük taşır;
Benim aitliğim,
Ruhumun hayata bıraktığı izdir.
İstemediğim bir andayım…
Ne ısınsın yüreğim, ne buz tutsun,
Ne dokunsun kaderin eli,
Ne de yoksunluk kendine yer bulsun.
Sevgiye aç bir bahar gibi
Giden Dostumun Ardından
Karanlığın içimde ve dışımda eşitlendiği andayım.
Ey gözlerim, kaldır kapaklarını!
Ey ruhum, sıyrıl karanlığın görünmezliğinden…
Akşam olmak üzere üç lok ma yeter bana bir fincan kahve
Isalansın ayaklarım kısında şehri ikeye bölen nehir
Ay düşsün gözlerimden
Nehir suyuna
Kalbim ve kalbin diye aklımda sevdiğin şarkı başlar
Herkes burada
Sen, benim ülkemsin, yarim! ! !
Yaşadığım topraklar, sensin...
Senin gökyüzünde, nefes alıyorum...
Teninden, kokluyorum hayatı...
O uçurum Gözlerine bakıp,
mutlu oluyorum...
Alnım'daki yazğım terletmiyorsa, beni;
ruhum, terlesin istiyorum...
İstîdâtı günaha meyilli nefsim,
Uyuyor şehrim...
Gecenin son anlarında;
Gözlerimden önce sanki aklımın uyanmış;
vicdanımdan yükselen o sese! ! !
aklımdasın deyişindeki ezberine...
Acele et de uyan sen, ömrüm! ! !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!