Gün Doğmadı Düşüme(BALAD)
Hasret renginde alyans, kör yolların ışığı;
Buluttan pusu silen;
Yanağından verdiğin ilk hediyen saklımda.
Kar çiçeğine nispet, donda yakan aşığı;
Ayı ikiye bölen;
Yanağından verdiğin ilk hediyen saklımda.
Vuslat dağa dayandı yokuşunda susadım,
Gözlerim doydu kana.
Sebebine vasılsın, yaramı dağlayarak;
Dikenler arasında izledim adım adım;
Hiç bakmadın arkana,
Sürükledin gölgeni nedense ağlayarak?
Döküldü lime lime vurgun sevda gazeli,
Demir attı döşüme,
Islanan yüreğimde hicranım filiz verdi.
Kaf dağının ardına uçtu dünya güzeli;
Gün doğar mı düşüme?
Görünse Zümrüdüanka aşka yıldız düşerdi.
Kader yasak koymuyor bir name salmayana;
Vuslata varan kulu,
Volkan olup kaynayan aleviyle yoğurur.
Gitmeler çare değil sevip de kalmayana;
Yoluna yağar dolu,
İrin bağlar yarası dinmez acı doğurur.
Allah’ım sabır versin: Muradın almayana.
23.8.2008
Osman Öcal
Kayıt Tarihi : 25.8.2008 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BALAD: Örneklerine, Tanzimat'tan itibaren tanık olduğumuz, batıdan gelen, uzun ve kısa mısraların kurallı dizilişi ile yazılan, bir konusu olan, düzenli nazım biçimlerinden şiir türüdür. Altı mısralık bentler halinde yazılan şiir; en sonunda dilek ve temennilerin yüklendiği bir yakarış mısrası ile bitirilir. Şiirin her bendinde dört uzun, iki de kısa mısra bulunur. Her bendin bir ve dördüncü mısraları uzun olur ve aralarında kafiyelidir. İkinci ve beşinci mısralar kısa olup kendi aralarında kafiyelidir.Uzun olan üçüncü ve altıncı mısralar da kendi aralarında kafiyeli olurlar. Şiir genellikle dört bent ve bir serbest mısra olarak yazılır. Altı mısradan oluşan bütün bentler yukarıda sözü edilen kurallara uymak zorundadır. Şiirin ilk bendindeki uzun olan üçüncü mısranın, ilk bendin altıncı mısrası olarak HİÇ DEĞİŞTİRİLMEDEN tekrarı, balad şiir türü için gelenektir. İlk bend genellikle ithaf bölümüdür. Kim için yazıldıysa açık veya örtülü olarak belirtilir. Kral, kraliçe, kahraman, sevgiliye... ithaf edilir. Şiirin son mısrası daima dilek ve temenninin yer aldığı yakarış mısrasıdır. Uzun ve kısa mısraların birlikte kullanımına izin veren bu şiir türü ile, çok seçkin eserler verilebilmesine rağmen; çok nadir olarak kullanılmasının sebepleri: 1- Şiirin ilk bendinde uzun olan üçüncü mısranın, HİÇ DEĞİŞTİRİLMEDEN, altıncı mısra olarak kullanılma geleneğinin; bendin uzun olan diğer dört mısrası ile anlamlı kılabilmesindeki güçlük. 2 - Kafiye şemasındaki diziliş özelliğinin, şiirdeki Kompozisyon bütünlüğüne yüklediği güçlük. 3 - Şiirin sonundaki tek mısranın, şiirin son bendindeki ilk mısra ile kafiyeli olma zorunluluğu. Düşük hece sayısı ile yazılan Balad şiir türünde akıcılığı ön planda tutulurken, yüksek hece sayısı ile yazılan şiirde sanat ve edebi değeri ağırlık kazanır. Şiirin kafiye düzeni şöyledir: abCabC, defdef, ghighi, jkljkl, j. Son bendin mümkünse zengin veya tunç kafiye ile yazılması, özellikle son mısranın, son bendin ilk mısrasına tunç kafiye ile bağlanması; Şiirin akılda kalınabilirliğini ve edebî değerini olukça arttırır. SAYIN İRFAN YILMAZ HOCAMA TEŞEKKÜRLERİMİ SUNUYORUM.
saygı ve selamlarımla,
TÜM YORUMLAR (37)