Sustu Şiiri - Sevtap Gündüz Vural

Kırlarda çoban kavalları
Dağlarda rüzgar
Günlerce yağan yağmur
Saçlara sinen toprak kokusu
Gündoğumunda kuş sesleri
Günbatımından sonra ay ışığı
Ve vücudunun coğrafyasında canlanan düşlerim
Yüreğinde yaşayan yüreğim
Yokluğunda sustu.

Çöllerde kervanlar
Çığırtkan tellallar
Göçerken kırlangıçlar
Sahile vuran dalgalar
Sen konuşmadın konuşmadılar
Sen gittin diye sustular.

Çocukların gülüşü
Erken gelen baharlar
Erkenden suya inen ceylanlar
Dudak tadında kirazlar
Çağla tadında dudaklar
Gidince sen
Her şey sustu.

Bakımlıydı bahçemiz
Temiz ve fesleğen kokulu
Defne kokulu taze çimen kokulu
Yaşarken birdenbire sustu
Giderken sen baktılar arkandan
Sustular bakışları buğulu

Bulut tutarken elimizden
Gök sustu düştük biz
Sen gittin yere inen damla sustu
Nehirler kıvrılarak akarken
Dökülemeden denize
Sen sustun;
Ben sustum
Sular sustu.
24 ağustos 2005-08-24