Düşmüşüz bir dünya
Derdine
Kiminin aşk acısı
Kiminin de açlık kavgası
Süleyman BALABAN
Hep aynı yerde
Bekledim seni
Ellerimde gidişini anlatan
Bembeyaz güller
Seneler diyorum seneler
Meğer benden neler
Hoş çakal demek sence
Erken mi bu gidişe
Yeni anladım
İnsan böyle oluyormuş
Böyle sevince...
İsterdim başını
Ayrılığı yanlış anladılar,
Sanki göç edermişcesine,
Karanlığa sarılırmışcasına,
Bir bıraktılar, tek bıraktılar,
Oysa,
Onlarlaydım, ben,
Yine akşam olmakta
Ufukta
Batan güneş
Derdime dert ekler
Kuşlar bile cıvıl cıvıl
Değildi bugün
Akşamın karanlığı yine
Içime çöktü babam
Tanıyamadım seni fazla
Belkide bir şey anlatmaya
Çalıştın anlamayadım babam...
Toprak aldı seni geri
Vermedi bir türlü babam
Seni sevdiğimi söyleyemedim
Hakkını helal et babam...
Gittin ebedi mahşeri aleme
Hayat bazen o kadar acımasız olur ki,
Bazen insanları tanıyamazsın veya
tanıdığını sanırsın
Geçmişin yüzüne bıraktığı çizgiler
sadece hayal kırıklığından ibarettir
Bir kişi çıkar karşına en olmadık bir zamanda
Ben süleyman
Hani bazılarının kıskandığı
Farkedilmeden çoğu kişinin
Görünüşte adam yerine koyup
Arkasından saydırdığı
Belki hiç kimsenin
Bugün ben ölebilirim anne,
Hani vardır ya,
İçini bir hüzün sarar,
Puslu bir eylül akşamı,
Yalnızlığa düşersin bilinmedik bir zaman,
İşte öyle bir andayım anne,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!