Süleyman Balaban Şiirleri - Şair Süleyma ...

Uzaktan bir meltem esintisi
Yüreğimin derinine iner
Anne özlemi çeken yavru beklentisi
Közlenmiş bağrımı deler geçer...

Şimdi bir düş olmalı yaşadıklarım

Hayatta her gülüşün sana olduğunu sanma,
Her gülenin de dostluğuna inanma!...

İnsan Bu
Kuş misali
Uçmak ister
Kanadının olmadığını bilerek
Bu bile
Hayalden öteye geçemez

İnsan tanıdım,
Herbirinin yüzleri,
Soğuk mu? soğuk!...
Havanın ayazından mı?
Yoksa acının, yada zalim poyrazın,
Yüze verdiği renkten mi?

Ey Gönül,
Kendine yaptıkların,
Yetmedi mi?
Ey Nefsim,
Sebepsizce isteklerin,
Bitmedi mi?

Bugün yine seni düşündüm,
Yalnızlığımla dertleşerek,
Sonra bir başıma gezdim,
Sokakların tozlarını yutarak,
Konak'ta kuşlara yem attım,
Kemeraltın da yollarını gözledim,

Kaçıncı azap gecesi bu,
Keyfimi kaçırıp,
Beni derinlere sürükleyen,
Kendi dertlerimi hiçe sayıp,
Derdini, derdime,
Acını, acılarıma,

Hani o otobüstü,
Anlamadığım düşünceleri,
Dağarcığımda saklayan,
Bir gün olsun durduramadım seni,
Soramadım hoyrat sesimle,
Nerden gelip nereye gittiğini,

Gölgen ağır gelir titrek bedenime,
Beyazlamış saçlarım,
Kavruk, Kavruk...
Bilmem hangi düşüncelerde...

Süleyman BALABAN

Sanma,
Kalmaz bu dünya, sana, bana,
Bir hiç olup gidersin,
Senin bildiğin ama,
Hiç kimsenin bilmediği diyarlarda!...
NİcEleri geldi, gitti...