Ayak sesinden tanırım gelişini
Dostluğunu ve arkadaşlığını
Seni görmeyince, yalnızlığımı
Kalbimdeki, yerini hissederim
Belki yaşadıklarımız, belki hiçbiri
Ağlayamam ardından, yaş kalmadı gözümde
Boşuna arama, güzellik bulamazsın sözümde
Bitirdin sevgimi, zehirledin ne varsa özümde
Seni sevecek biri, kalmadı artık
Sevgi sözü gider, her insanın hoşuna
Bir uçmayı becerebilsem eğer
Çekip gideceğim, bu diyardan
Mutlu bir yuva özlemi için
Kanat sallayacağım durmadan
Dereleri, tepeleri aşacağım
Karanlıklar İçinde Aydınlığı
Zaman öyle geçti ki farkına varamadım
Mutlu olacağımı kişiyi bulamadım
Sonuçta yalnız kalacağıma inandım
Karanlıklar içinde aydınlığı aradım.
Özlemle bekledim, bir gün geleceksin diye
Sabrettim, doğruları görüp, inanacaksın diye
Sorsalar bana, kalbindeki sevgilin, kim diye
İşte, o zaman, senin ismini açıklayacağım
Yıldızlar kadar parlak olmak isterdim,
Geceleri, baktığında sadece beni görebilmen için
Sana, yağmur bulutları olmak isterdim,
Hayatta insanın güvendiği, gerçek dostları olmalı
Her türlü sırlarını, dünyasını, onunla paylaşmalı
Ona inanmalı, ona güvenmeli, onsuz olmamalı
İyiki varsın, biri beni anlamalı, oda sen olmalı
Biliyorum samimiyetini, bana olan dostluğunu
Kader mi acaba, bu yaşadıklarımız
Yoksa kendi elimizle mi çizdik kaderimizi
Her gün, biraz daha ders alırız yaşamdan
Ama bir gün gelir çekiliriz, bu hayattan
Sorgula geçen hayatını, birde çizgini
Sen benim her şeyimsin, dünyaya açılan göz bebeğimsin
Beni yaşama bağlayan, hayatımsın, canımsın
Sensiz olmayacak biliyorum, mutluluğu sende yaşıyorum
Bir gün, bu olumsuz tablo, bitecek sanıyorum
Ne güzel duyguymuş, seni sevmek, bir gün ellerimiz birleşecek
Hasretle yandı, acıyla yandı gönlüm
Bu gün rüyamda, seni gördüm
Pişman olunca, bana döndün
Kadere bak, kadere bak
Gördüğüm her ışığı, söndürdün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!