Kağızmanlı Süleyman Şiiri - İsmet Murat

KAĞIZMANLI SÜLEYMAN

İş başından aşıyor,
Kafasını kaşıyor,
Sırtında taş taşıyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Rüzgar olup esiyor,
Dağdan odun kesiyor,
Kaderine küsüyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Ayağını sürüyor,
Paytak paytak yürüyor,
Damlardan kar kürüyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Taş köprüden geçiyor,
Çayır çimen biçiyor,
Bir tas ayran içiyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Kaşlarını çatıyor,
Derdi derde katıyor,
Akşam erken yatıyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Ne iş bulsa tutuyor,
Harmanda toz yutuyor,
Kendini avutuyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Akşam eve geliyor,
Kuzu gibi meliyor
Çok güzel un eliyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Tarlaya saldıyor,
Harmanı kaldırıyor,
Ambar'a dolduruyor,
Kağızmanlı Süleyman.

Müçtehit'im duruyor,
Hasırda oturuyor,
Kösteğini kuruyor.
Kağızmanlı Süleyman.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi