Sükût Şiiri - Mehmet Ulaş

Sükûtun bağrında büyür düşünce,
Hayâl denen deryâ ile sulanır.
Münzevî yurduna bir ses düşünce;
Kubbesi sarsılır, ufku bulanır.

Bin rengi hazmeden bir beyaz bahçe
Yahut tek katrelik ummandır sükût.
Hiçler hepe döner onda hep hiçe,
Senin yokta varı ummandır sükût.

Bir acı feryattır ki yalnızların
Mahrem sînesinden göğü inletir.
Göğün kara göğsü, ak yıldızların
Sessiz şarkısını yere dinletir.

Kulağını dilsiz gönlüne açman,
Gözünü güneşe yummandır sükût.
Renkten ve sedâdan durmadan kaçman,
Ebed hudûdunda durmandır sükût.