Sükut Şiiri - Ramazan Dağdelen

Sükut gecenin en cansız anını anlamıyla dolduruyordu
Manasının derinleştiği bu anı çığlıklar özünden koparamıyor
Onun ruh dünyasına bir hançer yarası açamıyordu
Sükut en dirençli zamanındaydı
Taht onundu
Her canlı uyurken o uyanık kalmış arkadaşlarına ibretli sohbetinden idrakli beyinlere terapi yapıyordu
Bazen dilin anlatamadığı şeyleri gözler mimikler anlatır ya o da meramını en güzel hasletiyle kalplere sunuyordu
Sabahlara kadar taht onundu,onun altında kıvranacaktı
Karanlıkların kralına geceler nöbetçiydi
Yıldızlar ise sur
Ninniye yenik düşenlerin paryalaştığı bu zamanlar sus seremonisini dinlemek isteyenlere kalmıştı
Kelam bu saatte hangi gönle edebilirdi ki
Derin bir huşu bizi bekliyordu artık
Gizemli bir sessizlik
Dalıp gidiyorum gönlümce
Sabah olmasın
Durayımöylece