Şükrü Toprak Şiirleri - Şair Şükrü Toprak

Can verir ruhlara orman havası
Gelin kardeşlerim ağaç dikelim.
Gönüllerde olsun onun hevesi
Gelin kardeşlerim ağaç dikelim.

Ağaç olmaz ise kuşlar da ötmez

Vatan Sevgisi

Bülbül’ü koymuşlar altın kafese
Ah vatan ah vatan ah vatan demiş
Vatana ihanet eden herkese
Yuh utan yuh utan yuh utan demiş.

O öyle kavram ki sarsılmaz ilke
Engeli olmayan yoldur Adalet
Ondan temel taşı olmuştur mülke
Haksıza haddini bildir Adalet.

Çektiğim çileyi kâğıda yazdım
Satır satır okuyarak ağladım
Gönül sevdasını tezgâha dizdim
İlmek ilmek dokuyarak ağladım.

Aktı göz yaşlarım karıştı sele

Bir kuru sevdanın düştüm peşine
Mecnun gibi döner döner ağlarım
Yanıp kavrulmuşum aşk ateşine
Kerem’im Aslı’ya yanar ağlarım.

Gönül söz dinlemez oldu divane

Gül açınca bülbül tutar dalını
Bir hoyrat el vursa soldurur beyim
Arı kovanında yapar balını
Bin bir mihnet ile doldurur beyim.

Bir gülün gülşeni dönünce hara

Bir gülün bağında bülbül figanı
Bülbül güle hasret, gül de bülbüle
Ah u zar içinde geçer her anı
Bülbül güle hasret, gül de bülbüle

Gül bağında dikenlerle bitiyor

Teknolojik çağda yaşarız amma
Beden canla empati kuramıyor
İç âlemde sıkıntı yoktur sanma
Damar kanla empati kuramıyor

Atar avareler kızı papazı
Oynayarak onlar getirir yazı
Eve gittiğinde hanımın nazı
Çekilir mi çeke dursun avare.

Sayarlar sayıyı oyun bitince

Kul olduk ey canlar Gani Rahman’a
Büründük et, kemik; bağlandık deri
Emr-i ilahiyle Haktan fermana
Uyduk bir nizama Adem’den beri

Zifri karanlıkta, sessiz gecede