Büyüyünce fesat olma
Ninni bebek, ninni yavrum.
İnsanlıktan uzak kalma
Ninni bebek ninni yavrum.
Çiz kendine bir doğru yol
Haksızlığa karşı çıkmazsam eğer
Dar ağıcı kurup assınlar beni
İsterse hiç kimse vermesin değer
Alıp bir kenara atsınlar beni.
Deli gönül daldan dala konarsın
Herkesin toplumda bellidir yeri
Sen kendini bir varlıkmı sanarsın
İçin et parçası dışarın deri
İsmini, ismimle kalbime yazdım
Satır satır okuyorum bilesin,
Mührünü gönlüme nakşedip kazdım
Arada bir bakıyorum bilesin.
İsmail Özkaya sökülmez kaya
Kelimeler yorgun, cümleler hasta
Daha neyi yazdırırsın Necmi Bey
Harfler sürgün, hecelerde mahpusta
Satırları çizdirirsin Necmi Bey
Gönlüm Kaf dağından daha da yüce
Nefsimin putunu kıramıyorum
Ne bir muammadır nede bilmece
Hayırmı,şermidir yoramıyorum.
Nefsim beni yücelerde gezdirir
Dervişler gönlünü Hakk’ın uğruna
Bağlayıp Mevla’ya hu hu desinler
Közler basıp ciğerine, bağrına
Dağlayıp Mevla’ya hu hu desinler
Secdeyi Rahman’a varan baş ile
Cehaleti yenmek için
Okuyorum gündüz gece
Ben aslıma dönmek için
Okuyorum gündüz gece
Rabbimin ilk emri oku
Bir menzile ermek idi muradım
Hele çiğsin bişmen gerek dediler
Şu fani dünyayı dolanamadım
Diyarları geçmen gerek dediler
Yedi tepe üstüne,gök kubbenin altına
Kurulmuş sanki civan İstanbul ah İstanbul
Boğazında gerdanlık benziyor som altına
Değer biçilmez mekan İstanbul ah İstanbul.
Onu alan kumandan ne kutlu padişahtı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!