Şükrü Topallar Şiirleri - Şair Şükrü Top ...

Esti rüzgar, alev aldı külümüz.
Küllerinden doğdu aşkımız tekrar.
Yaktı aşk ateşi, harlar közümüz.
Razıyız yanmaya, dinmesin rüzgar.

Aşka karşı gelmek; yok ki gücümüz.

Boğaziçi'nde sıcak İstanbul yaz gecesi,
Geceyi serinletir; boğazın esintisi.
Toplamaya uğraşma, bırak dağınık kalsın,
Tarumar olmuş saçın, güzel yüzünü sarsın.

Mehtapsız olur mu hiç böyle güzel bir gece?

Unutmalıyım seni; adını, hatıranı.
Ne varsa seni bana, neyse hatırlatanı.
Yok etmeliyim bir bir, kalmamalı bir anı,
Başaramazsam şayet, Allah alsın bu canı.

Terk edip, gidiyorsun bana unutmak düşer,

Gittin o gidiş, bir iz bırakmadan peşinden
Unutmadım, unuttun, şimdi haber yok senden
Hiç aklından çıkmazdım, nasıl da unutuldum
Her yerde var hatıran, mümkün değil unutmam

Öyle derindir aşkım, hala yaşar kalbimde

O siyah saçların sararsın,solsun,
Gülen gözlerin hep gözyaşı dolsun,
Yalvarma,yakarma olursa olsun;
Fayda yok bu aşktan,bırak son bulsun.

Kendi ellerinse kafana vuran,

En uzak mesafeler iki nokta arası,
Birleştirir tek çizgi, kolaydır ulaşması.
Kağıt üstünde böyle, ya gerçekten mi öyle?
Hala ulaşamadım, çok mu uzaksın söyle?

Bıraktığın yerdeyim, bu ayrılık noktası,

Hayır demişse kadın,
Belki demek istemiş,
Belki diyen bir kadın,
Der ki aslında evet

Evet diyen bir kadın,

İnsan doğmak değildir, insan olmak marifet,
Ömrünce yaşar insan, ölüm en son akibet.

Herşey de azdır karar, orta yarar, çok zarar,
Kararı bulamayan akılsız akla zarar.

Yine hazan,yine hüzün,yalnızlık,
Gelsen,bekliyorum kapım aralık.
Ayaklar altında kuru yapraklar,
Bekliyor bizi,bütün yollar,parklar.

Uzak,yakın her nerdeysen geliver.

Nedir aşkın tarifi
Tatmadan bilinmezki,
Tam anlarsın tadarsan,
Ne hale gelir insan

Vücudun her hücresi