Kar mıydı bizi donduran ?
Yoksa belirsiz bir soğuk mu ?
Sahi , kar yağmadan bir insan donabilir miydi ?
Kırıldıkça insan kalbine kar yağdırmaz mıydı ?
Kendini korur herkese kar soğukluğu vermez miydi ?
Suçlu kimdi ?
Yağan kar mı ? Buz tutan insan mı ?
Kar hep mikaili suçladı .
İnsansa kırıldıklarını .
Duvarlar ördüler kalbinin kapılarına ,
Kapıyı zorlayana yel estirdiler.
Aradığımız oysa , ne suçluydu ne suçsuz !
Mevsimin en soğuk gününde bile ,
Buzları eriten bir güneş aradık hep .
Gelmeyince buzu daha da büyüttük
Sonra karlar yağdı daha da büyüdü.
Suçu başkasında aramak kolaydı .
Oysa mevsimin en soğuk gününde bile ,
Güneşi kendi yaratmalıydı insan .
Severek ve hep severek ...
Bazen bir kediyi ,
Bazen bir insanı ,
Bazen de sadece kendini ...
Eda Okumuş
Kayıt Tarihi : 24.3.2021 17:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oysa mevsimin en soğuk gününde bile ,
Güneşi kendi yaratmalıydı insan .
Severek ve hep severek ...
Bazen bir kediyi ,
Bazen bir insanı ,
Bazen de sadece kendini ...
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (7)