Sigarmadan duman çıkmıyor sandım.
Meşaleydim birden mum gibi yandım.
Aldım haberin deliye döndüm.
İnsan sevdiğinden geçermi dostum.
Aldım haberini deliye döndüm
Yanan bir mum gibi aniden söndüm
Yıkılan kalbimi maziye gömdüm
Düşündüm seni sabaha kadar
Bir ateşti sanki aniden söndü
Geçen geceler, geçen gündüzler,
Arıyor seni hep bu kem gözler,
Yazıyor kalem, okunmuyor dizeler,
Düşünüyorum hayallerimde seni,
Kalbim kırık, gönlüm yaslı
Hayallerim bitik kalbim paslı
Ağlıyorum gözlerim yaşlı
Düşünüyorum Sevgilim her an seni
Ararsın diye bekledim her an
Toplanmış eş dost, akraba sanki hayal gibi.
Sandım o an sanki hayatın son dibi.
Ağladım gözyaşlarım belki sevinçten idi.
Duygularım karmakarışık belki korkudan.
Mala mülke güvensen dahi,
Dünyaya seni ebedi kılmaz,
Olsan da dünyanın sultanı şahı,
Sultanlık sana ebedi kalmaz.
Eğitimle, öğretimle başlarız söze
Bilgilerimizin sıcaklığı onda taptaze
Okumayı, yazmayı öğreten bize
Bir güneş doğdu eğitimde ilköğretim
Yaşantıya en güzel biçim veren
Eğitim ile milletimizi güldüren
Hayta neşe katıp yenileyen
İlim faziletini insanlara öğreten
Bir güneş doğdu Eğitimde Vakıf
İstesem de acılarım artık dinmez.
Özlemin kalbimden bir ömür gitmez.
Sevda yüreğimde bir ateş hiç sönmez.
Her şeyim sensin canımın içi,
O neslin son temsilcisi olan,
Cesur ve yürekle dolup taşan,
Allah aşkını kalplere salan,
Çanakkale’deki Türkün anasıydı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!