Söyleyip Çalgiden Şiiri - Seyfi Karaca

Geldim diye seslenen dağlarda yeller
Döşüne döşüne ağır basan bütün yolculukların
Durakları kalbe varan doğrusuyla usul
Canevimiz...
Matem dengi mendillerin eyvallahına
Hayatın meydanlarını adım adım terketmeden evvel
Damarlarından büzülen buğ buram bir çiçek gibi
Tadı ıhlamır..kokusu ıhlamur ve rengi,
Ne büyük kalabalık bir sevinç idik
Kavurga sıcaklığı ekin taneleri
Ceplerimizden hiç eksik olmadan
Saati vadelere tutulmamış büyük zamanların
Gün tanığı gölge ve güneşle
Duvarları insan boyunu geçmeyen toprağın kucağında
Bahçe bostan gidişler kadar zayi
Ve gelişleriyle aşkın adıları eşliğinde
Umut içinde bir umut
Ne büyük bir delilikti şu insan olmak
Çocuk aklıyla su ile oyuna dalmak
Hiç yüzünü görmediği sabaha
Vedalaşıp akşam akşama
...Kimse biri
Sızıp karanlığın içinden geceden daha
Siyah görünüşlü
O dalgınlıkta gaflet avlamış olmalı
Kendi halince yanık müzik hafif melodi
Söyleyip çalagiden
Düşü ve düneği

Seyfi Karaca......Kasım / 10