Şöyle kaybediyor insan sevdiğini

Tıpkı, şöyle kaybediyor insan sevdiğini;
Zihnin şafaklarından uzaklaşarak, mendil kaldırmayarak
ve şöyle sessiz bir yakarışla..
Bir kez dokunsaydın ipeksi ruhuna ölümün...
dokunsaydın çığlıklarıma.
Tutsaydı sevdanın mayası, tutsaydın Zümrüdüanka'sını aşkın dilinle ve kalbinle.
Küllerinden doğmadan öldürseydin ve
sadece bir kez gömseydin, bastırsaydın ölüm feryatlarını
Konuşaydı ellerin aşığın gözyaşlarıyla
Bir de ben varım deseydi yokluktan başka.
Sulasaydı gözyaşlarıyla kanlı gülleri.
Anlardı o zaman dil ne kadar gaddar olduğunu.
Anlardı işte insanoğlu ruhunda kör olduğunu.