Sonsuzluk Yemini Şiiri - Nurgül Ankara

Sonsuzluk Yemini...

​Bu sevda korudur, ikimizi de yakar,
Özlem ateşi de kül eder, savurur.
Sana sözüm olsun, bu sevgi daim kalır,
Bizi bilmeyenler deli divane sanır.

Gönül ister artık diz dize olalım,
Pamuk ellerin saçlarımda dolansın.
Gecemiz hiç bitmesin, sabah ağarmasın,
Bu anın tadı hiç bitmesin, sonsuz kalsın.

İsterse yollara deli divane düşeyim,
Ne senden ne aşktan vazgeçerim, biline.
Sevgin bende baki, onla var olayım,
Başkası sokmam bu gönül iline.

Yıllar geçse bile bu sözüm yeminimdir,
Yokluğun bir ziyan, gönlüme kış düşer.
Bu aşk benim hem derdim, hem de eminimdir,
Ateşin sönmez ki, ömrümce hep coşar.

Ne mal ne mülkte var bu sevdanın değeri,
Hazineyi versen gözümde pullanır.
Ben sensiz geçen günleri saymam ileri,
O yâr uğruna dünya elimden alınır.

Gönül gözümde sen, hep ışıkta durursun,
Bu sonsuz ateşi sönmez, böylece yaşar.
Seninle başladı ömrüm seninle de son bulsun,
Bu sevda isteğim, kalbimden taşar.

Bilesin ki bu aşk, yazıldı alnıma,
O mührü bir daha kimseler sökemez,
Son nefeste bile dönerim aslıma,
Bu gül’ün sevdası ebedi bitmez!O