Sonsuz Derinlikler Şiiri - Kasım Kobakçı

Hangi sabahın soğuk olduğunu bilmiyorum,
Üşüyorum bilmem kaç kez güneşi beklerken,
Koydum başımı kıraçlarla aynı yastığa,
Birçok kez incindim mi bilmiyorum.

Akıp gittim hiç kullanılmamış gözyaşları gibi,
Aradım bunca yıl kendimi,
Arayıp aramadığımı bilmiyorum,
Bunca yıldır seni.

O çözülmemiş dilin düğümü gibi,
Hangi zamanın mahkumu kim bilir şimdi?
Hangi ressamın son eseri?
Devam ediyorum aramaya o anı şimdi.

Kayıp masallar diyarında,
Fırtınada uçurtma uçurmayı seviyorum en çok,
Özledim zorluğa karşı zor olmayı,
Sonsuz yaprak dökümünde.

Rüyası bir çocuğun,
Saydım yıldızları tembelleşmeden,
Bilmiyorum sana ne kadar benzediğimi.

Karanlıkta kalan son kıvılcım,
Tek umut sanki,
Akar sonsuz derinliklere.