Sondüş'e güzelleme Şiiri - Mutlu Ayar

hüzün kırması yazlardan
kalabalık sızması akşamlardan
sıyrılıp, kaderi göğe asılı yıldız gibi
koynuna girmek usuldan

tüm bunlardan arta kalan
bir tek nem olmak vardı
gerdanından bir yılan gibi kıvrılıp
sapa göğsünden sızan

izlemek onları
denizlerde eskiyen martıları
kendinden esrik gülüşlerle
beni de büyüten zamanla
noktası eksik bir tek ünlemle seni
alın yazımdan kaydıran

güneşe doğru çeviren
doğurgan öpüşlerinin insancıllığını
bir çocukta duymak
sırt üstü yatan

her seferinde her yerde
yalnızlık çökmüş karanlığa birden bire
en teni yağmur olup yağdırmak
kent ışıltılarının buğusundan

nesli tükenmiş sıcaklığı
kazıyarak eski resimleri, onları
tenimin antik mezarlarından
büyük aydınlığa çıkarmak
anılarca saklanan

-dokunuş, bitmeyen yokuş
tensizliğim, çıplak terbiyesizliğim-
hiçbir yorgan örtemez üstünü
ne de şiirlerin

sevgili koynunda olmak -yalnızdüş-
menekşelerini saklayan akşamın sonunda
kefen ol gir koynuna, budur
sonsuz denilen öpüş
ölüm ki yaşayanlara yadırganan
-sondüş-

01:10