Sonbahar Şiiri - Halil Kumcu

İçim dışım yaprak döker,
Kaç gözyaşıdır sonbahar?
Diken bin deler, bir geçer,
Ömür bin yanar, bir donar.

Deli bir yağmur süzülür,
Ete kemiğe bürünür,
Yüreğe düşer, üşütür,
Avazı çıktığı kadar.

Kül mavisi, sarı, yeşil,
Hem acı hem soğuktur dil,
Bu bendeki sen, ben değil,
Söz çürür, ay, yıl, gün sayar.

Ayrılık ölüm gibidir,
Paslı bir çivi gibidir,
Acısı zehir gibidir,
Alev kor renginde yakar.

Düşer takvimden secdeye,
Mahşere kalmış hikâye.
Vuslat başlar çürümeye,
Bir avuç toprakta hiç var.