Son Veda Şiiri - Eyüp Akmeşe

Yağmura tutulmuş rüzgar usulca sokakları süpürüyor;
Hemen yüz metre ileride doksanlı yaşlarda bir teyze oturuyor
Komşuya çaya uğrayan Recep abi hızlı adımlarla evine yürüyor
Etrafta ise sahipsiz, belki de aç-susuz kalmış birkaç köpek ürüyor

Sensizliğin en acı anındayım Hüveyda
Gecenin bir vakti pencere önünde etrafı seyrediyorum...

Talan görmüş gönül ocağımda; fırtınalar kopar, gazeller dökülür;
Gözyaşlarıyla buğulanmış bir hüzün, yavaşça yanı başıma kadar sokulur
Gözlerim, hasretiyle yanıp kavrulan bir çift gözün hayaline takılır
Yüreğimin feryadıyla kanamaya yüz tutmuş dikişler sökülür

Sensizliğin en feci hazanındayım Hüveyda
Gecenin bir vakti pencere önünde "..." veda ediyorum...