Son Veda Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bu gece son gece, son hikâye,
Son masal, son şiir, son mısra,
Hayatımda biten son hece.
Köhne hayat, bu son günüm,
Belki de son gülüşüm,
Son gözyaşı döküşüm,
Canımı sana son yakışım.

Her şeyi yarım bıraktım seninle,
Gidiyorum bak, ben de bu gece,
Bıraktım tüm ümütlerimi,
Acılarımı da avuçlarına.

Bil ki;
Çok düştüm bu hayatta,
Çok ağladım, çok parçalandım,
Lakin canımı hiçbiri senin kadar yakmadı.
Kan revan içinde kaldım çoğu zaman,
Yüreğimdeki kırıkları tek tek çıkardım,
Kendi yaramı kendimce sardım.

Hiçbir zaman kadere sitem etmedim,
Ne de sana ah ettim,
Her acına, kendimce göğüs gerdim.
Belli ki ben bu dünyaya çile çekmeye geldim,
Çilem de seve seve çektim.

Dertlerimi yaza yaza defterleri tükettim,
Her satırına seni yazdım, seni çizdim,
Son yaprağa geldim,
Son kelimeyi yazıp,
Son cümleyi tamamlayacağım.

Son sayfada seni çizeceğim,
Tüm yaprakları koparıp,
Ben de bu gece hayata son noktayı koyacağım,
Son yaprak düştüğünde, ben de onunla solacağım...