Bunlar son konuşmalarım sevgilim:
Bu gece, son gece son hikaye, son masal, son şiir, son mısra
Hayatımda biten son hece.
Köhne hayat!
Bu son günüm.
Belki de son gülüşüm.
Son gözyaşı döküşüm, canımı senin için son yakışım.
Her şeyi yarım bıraktım seninle.
Gidiyorum bak! ben de bu gece
Bıraktım tüm ümütlerimi acılarımıda avuçlarına.
Bilki;
Çok düştüm ben bu hayatta ,
Çok ağladım,
Çok parçalandım
Lakin canımı hiçbiri senin kadar yakmadı...
Çoğu zaman kan revan içinde kaldım
Yüreğimdeki can kırıklarını tek tek kendim çıkardım.
Kendi yaramı kendimce sardım.
Senin yaralarını kimse sarmadı, saramazda.
Hiçbir zaman, ne kadere sitem ettim,
Ne de sana ah ettim...
Her acına, kendimce göğüs gerdim.
Belli ki ben bu dünyaya çile çekmeye geldim..
Çilemide seve seve çektim...
Dertlerimi yaza yaza defterleri de tükettim..
Her satırına seni yazdım, seni çizdim.
Son yaprağa geldim.
Son kelimeyi yazıp,
Son cümleyi de tamamlayacağım..
Son sayfaya da seni çizeceğim.
Tüm yaprakları koparıp,
Ben de bu gece, hayata son noktayı koyacağım..
Son yaprak düştüğünde ben de onunla solacağım...
Suzi 🍃 🍃
Kayıt Tarihi : 17.3.2024 21:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!