Ne ömrüm uzun, sandığınız kadar. Ne de yaşıyorum; gördüğünüz kadar. Vaktim dar, isteklerim olsa da mâkul. Ölümü tadacak elbet her nefis, her kul..
Dünya'ya bıraktım, sardığım son sevdâyı. Dindiremeden yüreğimde kanayan yarayı. İstemesem de sevdiğimle uzattım arayı. Kovdum! Kaldırabilsin diye en son vedâyı..
Belki böylesi gerekiyordu, devam etmesi için. Yokluğunda hıçkırıklarla ağlasam da için için. Yorgun yüreğim son sabrını da feda etti onun için. Sonsuzlukla hemhâl oldum! Sormayın artık kim, nasıl ve niçin..
Fetih CoşkunsuKayıt Tarihi : 3.7.2022 02:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
