Son kez görmek istedi Şiiri - Nimet Öner

SON KEZ GÖRMEK İSTEDİ

Son defa göreyim seni dedi adam.
O söz,
bir vedanın değil,
bir cehennemin kapısıydı.

Kadın korkmadı.
Korkmadığını sandılar.
Oysa kadınlar korktuğunu belli etmez
korkunun zaman kaybettireceğini bilirler.

Bir sokak lambası titredi o an,
Ankara’nın soğuğu
kadının boynuna çöktü.
Şehir önce bir nefes aldı,
sonra sustu.

Adam konuştu
Bir erkek değil,
bir gölge gibi.
Karanlığın sesi gibiydi
Son kez göreyim seni

Son kez bakmak için değil bu,
son kez sahip olmak içindi.
Çünkü bazı adamlar sevmez,
sahip olur.
Ve sahip olamadığını,
yok ederek var olur zannederler.

Kadın gitti o gün
Giden o değildi.
Giden bütün kadınların kaderiydi.
Giden bir ülkenin vicdanıydı.
Giden adaletin sesi,
giden bir annenin nefesiydi
Ve küçücük bir çocuğun geleceğiydi

Kadın öldürülmedi o gün
Kadın eksiltildi.
Kadın çağırdı, duyulmadı.
Kadın sızladı, görülmedi.
Kadın haykırdı, susturuldu.

İnsan
sevdiğini yaşatırdı
O gün bir adam sevmedi.
Bir adam öldürdü.
Bir adam eksiltti bu dünyayı.

Ankara soğudu.
Sokak lambası yine yandı.
Ve biz
Bir kadını daha toprağa verdik.

Herkes bilsin
Toprağa verdiğimiz sadece bedeniydi hikâyesi değildi.
Bu ülkenin kadınları
ölerek değil,
susarak ölüme gittiler.
Biz artık susmayacağız.

Kadın cinayetlerini
kadınlar bitiremez.
Kadınlar zaten ölmemek için yaşıyor.
Bitirecek olan,
Ölüme götüren erkek zihniyeti.

Ve o gün gelene kadar
biz yazacağız,
biz haykıracağız,
biz yaşatacağız.

Çünkü her öldürülen kadının ardından
bir ses yankılanır,

Ben ölmedim!
Bir beni daha öldürdünüz.

Azra Nimet ÖNER