Son Bir Kez Şiiri - Ahmet Baygümüş

Tüm düşlerime kapandı pencerem
Yerleşemedi yalnızlığıma bedenim
Kaplamıştı baştanbaşa gökyüzünü
Halaya duran uçurtmalar
Kapandı bütün yollar
Durdu bütün rüzgârlar
Görmedin mi?

Kayar ayaklarımın altında sabahlar
Kuruyan dudakların son nutku
Bir bekleyişin son demin de
Gizemine bulanmış tozlu yoların,
yolcusuyum...

Sürüklenmek satırlardan vadiye
Suskun ve üzgün yüreklerin kederi
Geride kalan bakışlar
Yansımış yüzüne semanın
Ağladı ağaçlar, hüzne boğuldu orman
Duyulmaz oldu aşka dair şarkılar

Nazara gelmek midir kişnemesi kıratın
Sonrasızlığına değin alınan yol
Ve ardında bırakılan çöl rüzgârı
Kırağı düşmüş...
Alnımda akan ter kana karıştı
Ölümler dadanmış o kırık kanatlarıma
Bu uğursuz günde yalnızlığıma
Bilinmezlik deryasında boğulan benim sanki

Anamın ak sütü gibi helal emeğim var
bu sevda da
Ve mecalsiz kalışıma aldırma
Uzan o titrek ellerinle, dokun yüreğime
Tercümanı ol bu masum aşkımın
Bırak beni o efsunlu taşa
Yıkasın yağmurlar bedenimi
Güneş ülkesinin sıcaklığıyla
Toprak kokan tenimi
Son bir kez öp
Son bir kez
Çünkü
Çünkü vuslata ramak kaldı

16.01.2014