uzun zamandır görmediğim yüzler
girmiş içeri.
“ hoş geldiniz...buyurun...” diyorum,
sağırlaşmış herkes bu gün
sanki; kendi kendimle konuşuyorum.
kapının önü darma dağınık.
ayakkabıların bir çifti
aramakta sanki diğerini.
eşikte komşu ninem;
elinde turkuaz tespih...
zaten hiç düşmezdi elinden,
dalgın dalgın çekmekte tespihini...
matem havasını bozmakta
dışarıdan gelen çocuk sesleri.
çocuklar..................!
ah hayatın haylaz serserileri...
azarlıyor biri, açık pencereden.
“ hey çocuklar....gürültü yapmayın...”
çocuk bu dinler mi,
üç beş dakika suskun....
onlar çocuk, dokunmayın...
pencereden içeri yankılanıyor duvarda
okunan sela sesi,
anladım...birazdan gideceğim,
bir daha görmeyeceğim sizleri...
“ her canlı tadacaktır, mutlak ölümü...”
yoksa ölüm dediğiniz;
doğum günümü...?
teşekkürler yıllar yılı paspas olduğum hayatım...
ilk defa bu gün,
omuzlarda taşınacağım...
03/02/07
Cafer YılmazKayıt Tarihi : 3.2.2007 00:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölümü yazmak belki zor hayatta iken...anlatmak..anlayabilmek... maksadım o ana gelmeden önce, hayatın kıymetini bilebilmek...
ilk defa bu gün,
omuzlarda taşınacağım...
işin bu tarafına da bu kadar keyifle bakabilmek cesaretli bir yaklaşım olmuş.Yaşamında keşkeleri çok fazla olmayan insanlar şarkı bile söyler omuzlarda kim bilir.Selam ve sevgi ile,
TÜM YORUMLAR (4)