Sen yoksan şiir de yok...

bir kuşun kanadından kopardığım,
tüyle yazıyorum.
kuşu sorma..!
uçtu gitti...
muhtemelen senin yanında.

aklın başında mı diye sorma,
ayakta zor duran,
zil zurna sarhoş gibiyim.
içmedim bu gece.
sevişmelerimiz hiç (!) olmasın diye.
üstelik söz de vermiştim.
-sahi ya! söz vermiştim değil mi? -
güneş sözünde kaç saat durabildi ki,
gitmeyeceğim diye,
-o kadarmışım demek...-

bana; güneş battıktan sonra
“-yıldızları seyret..! “
diyen hayırsız....
beni de
yıldızlarımı da çalan
aynı hırsız.....

cami avlusunda çömelmiş
dilenciden farkım mı kaldı?
dilenciye;
on kişi çıkışsa da
biri mutlak para veriyor...
biz de tezgah açtık imrenerek de,
gelen geçen hep boş geçiyor...
birde;
küfürden beter gülüyorlar ki sorma gitsin.
o gülüşler,
burnumu sızlatıyor...

bir kuşun kanadından
kopardığım tüyle
yazıyorum şimdi...
belki yazamayacağım bir daha şiir.
sen benim son şiirimdin,
son şirinim.

artık yıldızlar kayabilir özgürce,
dilekler tutulabilir umarsız.
ay dedeye şiir yazılabilir
bir çırpıda
soluksuz....
geçen gemilerin peşine takılabilir başkası,
ağaçlar kazınabilir, kanata kanata...
ve sabahın seherinde
kıyıya vuran dalgalara nota yazılabilir
benden habersiz....

bu son şiirim.
sen son şiirim...
sen yoksun...
şiir yok....
olmayınca zaten hayat boş,

bir iti bağlamışlar ağaca...
havlayabildiğince havlasa da,
gelip geçenlerin diyecekleri tek söz
“- hadi oradan..! hoşt..! ”

29/08/2006