Odamın bildik köşesinde
Mum kokuları sarmış her yanımı.
Onlar eridikçe sanki ben eriyorum
Ve tüketiyorum umutlarımı…
Biliyormusun?
Gittiğinden beri ilk kez ağlıyorum…
Yalnızlıkla bir gün sevgili olacağımı
Onunla yatıp onunla kalkacağımı
Hiç düşünmedim doğrusu.
Akşam olduğunda, döndüğümde eve
Koca bir boşluk açar kapımı.
Yalnızlığım girer koluma
Onunla atarım ilk adımı.
Çoktan silip atmış kokunu odamdan,
Biliyormusun?
Onca çabaya rağmen atamamış burnumdan…
Dokunmadım gittiğinden beri hiçbir şeye
En son içtiğimiz bardaklar ortada
Kül tablası tıka basa dolu hala.
Yerde en son geceden kalma kırıntılar
Dağılmış odanın her yerine
Sanki bizden düşmüş parçalar…
Hala aynı parça dönüp dönüp çalıyor
Senin gittiğini söylemedim,
O bunu bilmiyor…
Oturmuşum bildik köşemde.
Senden habersiz çalmakta müzik hala…
Mumlar yanmakta.
Etrafımda senden düşmüş kırıntılar…
Hiçbir şey yapasım gelmiyor artık,
Böyle yaşanırmış yalnızlıklar…
13/04/2006
Cafer YılmazKayıt Tarihi : 14.4.2006 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!