Soma Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Kimi kerpiç kimi tuğla bacalardan yükselir kara dumanlar. Mayısın ortasında tüten kara talih çekilir efkar sigarası gibi yüreklere. Siner oturur yüreğine şalvarlı eli nasırlı anasının, babasının; Soma'nın.

Çiçekler kurur. Sahipsiz kalır. Bülbülünü alır, gül yüzlü güllülerin kara ruhlu akbabalar. Ve bir yetim kus boynu bükük kalır daha uçmasını öğrenmeden. Çakallar bekler köşe başında. Onu da kapmak için. Ve bin yetim kuş sahipsiz kalır.

Kara talih tüter, sıvasız bacalardan, soba yanmadan, Soma'dan. Sobalarda yansın diye çıkan kömürler bir 13 Mayıs akşamında ocaklar yakar. Sonen insanlık onuruna, işçi haklarına inat yandı yürekler helal ekmek uğruna.

Ve bilmem beş yüz kaç kömür tozlu adam tukurdu canlarıyla kara yüzlerine kara hırslı adamların. Çöreklenmişlerdi kömür gözlümün sırtına. Semire semire semirmek için. Kömür gözlümün emeğini gevişmek için

Elmasla kömür kardeştir. Aynı Habil ve Kabil gibi. Bakmayın kömür gözlümün kara yüzüne. O toz kömür tozu. Helal rızkın tozu. Suyla çıkar. Yıkayınca parlar ayın on beşi gibi o nur yüzlü kömür tozlu yüzler.
Asil kabillerin içinin karanlığı nasıl temizlenir söyleyin. Onu kim temizler, ne temizler. Evet evet duyuyorum cehennem diyorsunuz. Cehennem temizler diyorsunuz. Amenna amenna..

Kömür tozlu kömür gözlü yiğitler dizilmişler içtimada. Ve insanlık onuru firarda. Tekmil verirken kömür gözlüm Hamza'lara Musab'lara. Anneler, babalar, eşler, evlatlar ağıttalar.

Kara talih yükseliyor Soma sokaklarında. Kara ruhlu adamlar karanlıklara sığınırken.. Kimi kerpiç, kimi tuğla, demir saçaklı evlerde yanar yürekler. Ağlar kokusuna doyamadan dul kalmış melekler. Ve bin boynu bükük yavru kuşu çakallar bekler Soma sokaklarında

Ve bir saray soysuzu gün alır makus talihinden, gömülürken kömür tozlu yaşamlar sinesine milletinin. Bir saray soysuzu gün sayar kaçmak için kaçınılmaz kaderinden