Sobe Şiiri - Mustafa Akkoyunlu

Vuslata hasret yollarımıza şimdi kar yağıyor, her tanede bir yürek can veriyor gizlice. Mevsim hep farklı gözler hep aynı olsa da, özleminle kuruyan güllere şimdi kar yağıyor…

Senden sonra buz kesen ömrümün üşüyen yaralarını saran müebbetlik aşk mahkûmuyum. Oysa kimsenin giremediği ve görmeye korktuğu güzellikler düşüdür hayatım bir köşede yeşeren…

Uykularındaki tren sırtındaki kar yüzündeki silinmeyen mahzunluk… Bak işte ben yokum artık. Aynadaki benim sen halim

Ne beslediysem onu yaşayacağım uysal karanlığımda. Anılar akarsa gözlerimden damla damla, ilmek ilmek. Okyanus mavisi gözlerine saklanacağım
Aynaya her baktığında SOBE…

Yokluğuna demir atmış her gece gibi
Bu gece de suskun, garip ve paramparçayım,
Son nefesimi bekledi hep tepemdeki akbabalar,
Biliyorum ki,
Sevgimden bir an feragat etsem,
Etimi paylaşacaklar